‘Mag ik wat vragen?’ zeg ik. Ik sta voor de deur van een huis waar ik de bewoners niet van ken. Zij mij ook niet. Het shirt met mijn naam en functie erop wordt bekeken en de dame knikt. ‘Klopt het dat jullie de melding hebben gedaan dat hier vaak voor jullie deur foutgeparkeerd wordt?’ De dame lijkt te ontspannen en zegt hoopvol dat dit zo is. Of ik hiervoor iets ga doen, zo lijkt de blik in haar ogen te zeggen.
Ik weet dat haar man een hersenbloeding heeft gehad en rolstoelafhankelijk is geworden. Met behulp van twee planken rijdt hij zijn rolstoel over de drempel om naar voorzieningen te gaan zoals het revalidatiecentrum de Hoogstraat, de supermarkt of gewoon wat leuks. Ik weet ook dat handhaving de handen vol heeft aan de tientallen auto’s die hier dagelijks foutparkeren.
Ik kijk de dame aan en zeg: ‘Ik heb een plan. Ik hoop dat het gaat helpen. Ondernemervereniging Puur Oost gaat een twintigtal bakken in de straat waar u woont plaatsen. Ik wil ervoor zorgen dat één van deze bakken voor jullie huis komt te staan zodat uw man de deur goed uit komt.’ Haar ogen lichten op en dan zie ik haar ogen weer neerslaan. Ze vertelt me dat ze eerder een bak had geplaatst om fietsers die strak langs het huis fietsen tegen te houden, maar die is gestolen. Ik leg uit dat de nieuwe bak groot is; zeker 600 kilo zwaar, en zo neergezet wordt dat auto’s niet meer de stoep op kunnen. Ik vertel dat ik zorg draag dat als de bak komt, ik aanwezig ben zodat de bak perfect neergezet wordt. De mindervaliden plek ernaast wil ik echt goed bereikbaar houden. De dame bedankt me hartelijk en ik loop weer door.
Mijn dagen in de buurt bestaan uit een aaneengesloten avontuur. Vanuit mijn rol als buurtconciërge in dienst van ondernemersvereniging Puur Oost probeer ik mijn fijnmazige kennis over wat er speelt in de buurt te koppelen aan bestaande en nieuwe projecten. Waarnemen en signaleren van problemen en kansen is om deze reden de basis van mijn werk. Ik probeer hierbij benaderbaar te zijn door mijn houding en herkenbare kleding en bakfiets.
Soms maak ik in twee minuten het verschil. Soms is het maanden verder voor ik resultaat zie van mijn inzet. Zo kwam na drie maanden de plantenbak op de stoep. Het gevolg was niet alleen vrijheid voor meneer, maar ook is de mindervalidenplek nu altijd goed bereikbaar. Het maakt mij gelukkig om te zien hoe ik kleine verbeteringen mogelijk maak. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik vanuit mijn hart mag werken om de Schildersbuurt voor zowel ondernemers, bewoners als bezoekers prettiger, veiliger en mooier te maken.
De herkenbare bakfiets (foto DUIC) 
De herkenbare bakfiets (foto DUIC)
De herkenbare bakfiets (foto OFU)
Met veel plezier ga ik maandelijks bloggen over mijn belevenissen als buurtconciërge voor het Ondernemersfonds Utrecht.
Rechten van de fotos’s bij DUIC en OFU.
