Sinds twee jaar woon ik in een oud grachtenpand, tegenover Café België voor de kenners, hartje Utrecht. Deze oude huizen hebben hele diepe vensterbanken, ik zou eens moeten uitzoeken waarom. Als ik hierop in mijn badjas een bakje magere yoghurt zit te ontbijten kijk ik graag naar alles wat er voorbij komt. Een man met nog zo’n ouderwets gekamde gel-look, een groep jongens met krakende fietsen en een moeder met kind, oma en tassen vol kerstaankopen. Wat een gezelligheid. Zo kwam ook laatst de intocht van sinterklaas zo over het water voorbij! Ik voelde mij een klein kind worden en klopte enthousiast op het raam, en warempel, hij keek de boot af naar boven door de bomen heen en zwaaide! Wat een geluk.
Die blik van Sinterklaas zette mij aan het denken. Ik was oprecht verrast dat hij naar boven keek, wellicht had hij die opdracht meegekregen voor hij de huurboot opstapte. Hoe dan ook, zo bedacht ik, naar boven kijken is iets heel moois. Als jagers en verzamelaars hebben wij omhoog moeten kijken om te overleven, nu kijken we vooral voor ons uit of nog erger: naar onze telefoon.
Die blik van Sinterklaas zette mij aan het denken.
Eigenlijk is alles wat we zien, de plinthoogte van een stad, winkels en horeca, veel van het zelfde en veelal van een commerciële uitbater. De meeste winkels zijn onderdeel van een keten en zie je in iedere grotere winkelstraat terug. Het is zelfs zo erg dat de kroegen op een paar na in een wurgcontract vastzitten met bierleveranciers. Die bepalen de look and feel van de kroegen, tot aan de bierviltjes die op de terrastafels liggen. De meeste straatbeelden zijn dus niet echt een autonoom beeld van Utrecht, het is een beetje eenmansworst. En dan bedoel ik geen Vockingworst.
Het is zelfs zo erg dat de kroegen in een wurgcontract vastzitten aan de bierleveranciers.
Maar gelukkig, weet ik nu door Sinterklaas, kunnen wij naar boven kijken! Wat een feest: oude historische gevels zo ver het oog reikt. Ieder huisje is anders in de historische binnenstad. Huisjes als speculaaspoppen met witte randen, zachtroze kasteeltjes met torentjes en stoere kopmanwoningen met zware biezen. Als je goed kijkt zie zoveel details; het bijennest aan de boom voor de wasserette Kolman of een enorm beeld van een kraanvogel op het dak.
Huisjes als speculaaspoppen met witte randen, zachtroze kasteeltjes met torentjes en stoere kopmanwoningen met zware biezen.
Rond kerst is het eigenlijk extra leuk, door de donkere avonden worden de woningen als ouderwetse huizenkaarsjes. De ultieme bonus voor het omhoogkijken zijn de grote oude bomen bezaaid met lampjes. De stad heeft met de winter echt iets magisch, zeker als je even omhoog durft te kijken.